Η κυβέρνηση παρέχει πλήρη φορολογική ασυλία στις τράπεζες. Δεν μπορεί ο φορολογούμενος, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο άνεργος, ο ελεύθερος επαγγελματίας να πληρώνουν ένα… σκασμό φόρους και οι τράπεζες να έχουν πλήρη ασυλία για τα επόμενα 20 χρόνια και μάλιστα με τροπολογία…
Πραγματικά, αυτή η κυβέρνηση το… τερμάτισε το μνημόνιο.
Την Πέμπτη το βράδυ, στο νομοσχέδιο με θέμα «Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας 2014/92/ΕΕ» κατατέθηκε στη Βουλή μία τροπολογία, με τίτλο «Τροποποίηση του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ ν. 4172/2013) σχετικά με τις τράπεζες, τις εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης και τις εταιρείες πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων».
Στην τροπολογία και συγκεκριμένα στο συνοδευτικό κείμενο με την αιτιολόγηση της κατάθεσης, στο τμήμα στο οποίο αναφέρεται ποιοι συμμετείχαν στην διαβούλευση για την σύνταξή της, αναφέρεται πως ήταν: το Υπουργείο Οικονομικών, η ΑΑΔΕ, η ΤτΕ, η Ελληνική Ένωση Τραπεζών, ο SSM, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο ESM. Η διαβούλευση για την σύνταξη της τροπολογίας πραγματοποιήθηκε από τον Δεκέμβριο του 2016 έως τον Φεβρουάριο του 2017.
Δηλαδή, με απλά λόγια, η πλειοψηφία που αποφάσισε τον συγκεκριμένο λόγο είναι οι τραπεζίτες.
Οπότε, είναι απολύτα φυσιολογικό να παρέχουν στους εαυτούς τους φορολογική ασυλία.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως:
«Η διαβούλευση περιορίστηκε στους συγκεκριμένους φορείς και αρχές λόγω του απολύτως εμπιστευτικού χαρακτήρα των ρυθμίσεων»
Πέρα από τα κέρδη και το γεγονός πως οι τράπεζες δεν θα πληρώνουν κανένα φόρο για τα επόμενα 20 χρόνια και το ελληνικό δημόσιο θα εγγυάται για αυτές, τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την κατάθεση, της συγκεκριμένης τροπολογίας είναι:
1. Για τον τρόπο φορολόγησης των τραπεζών, αποφασίζουν οι ίδιοι οι τραπεζίτες με αποτέλεσμα να μην πληρώνουν κανένα φόρο.
2. Ενώ για άλλα νομοσχέδια συμμετέχουν οι πολίτες στην δημόσια διαβούλευση για αυτά, για τα νομοσχέδια που αφορούν την ενίσχυση των τραπεζών, ποτέ δεν συμμετέχουν οι πολίτες.
3. Η τροπολογία κατατέθηκε εκπρόθεσμα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, παρόλο που η διαβούλευση για αυτή, είχε τελειώσει τον Φεβρουάριο.
4. Επειδή η τροπολογία κατατέθηκε την τελευταία στιγμή το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής δεν πρόλαβε να συντάξει έκθεση για την συνταγματικότητά της.
5. Από την ένταξη της Ελλάδας στα μνημόνια δεν έχουν ελεχθεί οι φορολογικές δηλώσεις των τραπεζών. Φορολογικός σύμβουλος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών μέχρι το 2015, ήταν ο σημερινός Διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, Γεώργιος Πιτσιλής.
- Στις 17-10-2014, όταν κατατέθηκε παρόμοια τροπολογία, ο ΣΥΡΙΖΑ με επίσημη ανακοίνωση του, μιλούσε για «ολέθρια μεθόδευση του Υπουργείου Οικονομικών για τον αναβαλλόμενο φόρο προς όφελος των τραπεζιτών».
Τι αναφέρει το Ελληνικό Σύνταγμα… λάστιχο στα χέρια της κυβέρνησης
Για πρώτη φορά λοιπόν, επίσημα γνωρίζουμε ποιος συνέταξε ένα τόσο σημαντικό νόμο. Οι βουλευτές θα κληθούν να ψηφίσουν ως έχει το νομοσχέδιο, οι δικαστές θα την εφαρμόσουν γιατί υποτίθεται πως αποτελεί απόφαση των εκπροσώπων του ελληνικού λαού, ενώ στην πραγματικότητα έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο 106 του Συντάγματος που αναφέρει πως:
«H ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας».
Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά, και δυστυχώς ούτε η τελευταία, όπου η κυβέρνηση και εν γένει όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, έχουν κάνει το Σύνταγμα… λάστιχο και το τραβάνε κατά όπου και όπως τους βολεύει.
Δείτε τα έγγραφα που σας παρουσιάζουμε και που βρίσκονται αναρτημένα στο σάιτ του ελληνικού κοινοβουλίου…
Τι είναι ο αναβαλλόμενος φόρος των τραπεζών
Πρόκειται για ένα μέτρο φορολογικής βοήθειας που δόθηκε στις τράπεζες ως αντιστάθμισμα για τις ζημιές που υπέστησαν από το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων PSI. Σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους, το όφελος για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μπορεί να ξεπεράσει τα 2,5 δισ. ευρώ.
Όπως προβλέπει η σχετική ρύθμιση, οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να συμψηφίσουν κάποιες από τις απώλειες του κουρέματος με φόρο που θα έπρεπε να καταβάλουν στο μέλλον. Δηλαδή ουσιαστικά οι τράπεζες αποκτούν έναν «κουμπαρά» τον οποίο αξιοποιούν σήμερα και συνυπολογίζουν στα κεφάλαιά τους. Στη συνέχεια, και για την επόμενη 30ετία θα αφαιρούν από τον «κουμπαρά» αυτό τα χρήματα που έπρεπε να καταβάλλουν ως φόρο στο δημόσιο, μέχρι το ποσό αυτό να μηδενιστεί.
Όπως προβλέπει η σχετική ρύθμιση, οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να συμψηφίσουν κάποιες από τις απώλειες του κουρέματος με φόρο που θα έπρεπε να καταβάλουν στο μέλλον. Δηλαδή ουσιαστικά οι τράπεζες αποκτούν έναν «κουμπαρά» τον οποίο αξιοποιούν σήμερα και συνυπολογίζουν στα κεφάλαιά τους. Στη συνέχεια, και για την επόμενη 30ετία θα αφαιρούν από τον «κουμπαρά» αυτό τα χρήματα που έπρεπε να καταβάλλουν ως φόρο στο δημόσιο, μέχρι το ποσό αυτό να μηδενιστεί.
Το θετικό για τις τράπεζες είναι ότι το ποσό του αναβαλλόμενου φόρου προσμετράται στα κεφάλαιά τους. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα συνυπολογίζει και αυτά τα κεφάλαια, μειώνοντας ισόποσα τις όποιες κεφαλαιακές απαιτήσεις προκύψουν λόγω των στρες τεστ.
Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι το όφελος αυτό έχει την εγγύηση του Δημοσίου, στην περίπτωση που κάποια τράπεζα δεν καταφέρει να έχει κερδοφορία στο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που κάποιο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα τεθεί σε εκκαθάριση, το δημόσιο θα πρέπει να καλύψει το ποσό του αναβαλλόμενου φόρου με μετρητά.
Εντούτοις, όπως αναφέρεται σε τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή όταν ήταν υπουργός Οικονομικών ο Γκίκας Χαρδούβελης, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που θα επωφεληθούν από τον αναβαλλόμενο φόρο θα πρέπει να εκδώσουν τίτλους δικαιωμάτων κτήσεως κοινών μετοχών, η αξία των οποίων θα αντιστοιχεί στο 110% του οφέλους από τον αναβαλλόμενο φόρο.
Τα δικαιώματα αυτά θα τα παραχωρήσουν δωρεάν στο Δημόσιο, το οποίο με τη σειρά του θα μπορεί να τα μετατρέψει σε μετοχές, ακόμη και να τα πουλήσει. Ετσι, σε περίπτωση εκκαθάρισης ή πτώχευσης, το Δημόσιο θα έχει αντιστάθμισμα έναντι των χρημάτων που θα πρέπει να καταβάλει στις τράπεζες για να καλύψει τον αναβαλλόμενο φόρο.
Μάλιστα, οι τράπεζες υποχρεούνται να δημιουργήσουν ισόποσο αποθεματικό, ενώ θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν από το Δημόσιο τα δικαιώματα κτήσης. Προκειμένου να ενταχθούν στη διαδικασία, οι τράπεζες ήδη έχουν συγκαλέσει Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων τους για το σκοπό αυτό.
Το έκανε πρώτος ο Γκ. Χαρδούβελης
Το πραγματικά πρωτότυπο οικονομικό τέχνασμα που εισήγαγε όμως ο νόμος είναι η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Με απλά λόγια το κράτος εγγυάται ότι οι τράπεζες θα έχουν κερδοφορία για τα επόμενα 30 χρόνια και αναλαμβάνει την ευθύνη να προσφέρει σε μετρητά τα κεφάλαια στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν τα καταφέρουν.
Όλα άρχισαν όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με υπουργό Οικονομικών τον Γκίκα Χαρδούβελη. Εκείνον τον καιρό, εξαιτίας του αναβαλλόμενου φόρου και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με χρήματα των Ελλήνων πολιτών οι 3 τράπεζες που παρουσίαζαν προβλήματα στο βασικό σενάριο των τραπεζικών stress tests εμφάνιζαν πολύ καλύτερη εικόνα στο δυσμενές σενάριο. Ωστόσο αξίζει να δούμε μαζί ένα γράφημα (ένθετο αριστερά): Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο βασικό σενάριο των stress test το κεφάλαιο των τραπεζών που καλύπτεται από τον αναβαλλόμενο φόρο είναι της τάξης του 40%. Με απλά λόγια σχεδόν τα μισά χρήματα που φέρονται να έχουν στα ταμεία τους οι τράπεζές μας είναι… αέρας κοπανιστός. Το ποσοστό στην Πορτογαλία είναι 25% ενώ στη Γερμανία μόλις 10%. Αυτό προς απάντηση του Γκίκα Χαρδούβελη που κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη βουλή ισχυρίστηκε ότι αυτή η τακτική ακολουθείται παντού στην Ευρώπη, ακόμα και στη Γερμανία.
Πρέπει προκαταβολικά να πούμε ένα μπράβο σε αυτόν που σχεδίασε το νομοσχέδιο για τον Αναβαλλόμενο Φόρο. Οι τράπεζές μας πιθανώς θα είχαν καταρρεύσει στα τεστ αντοχής αν δεν τους χαρίζαμε ακόμα 10 δις από την πίσω πόρτα.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αναβαλλόμενος Φόρος καλύπτει μόνο τις απώλειες των τραπεζών από το PSI και όχι των ασφαλιστικών ταμείων ή των μικροομολογιούχων. Αυτοί μάλλον θα πρέπει να πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους για τα επόμενα 30 χρόνια.
Η PwC ως νομοθέτης
Τον σχεδιασμό του νόμου ανέλαβε -κόντρα στη λογική και την πάγια τακτική- η PriceWaterhouseCooper με εντολή του Γκίκα Χαρδούβελη ήδη από τις αρχές Ιουλίου του 2014. Η κίνηση τότε είχε φανεί παράξενη και σε δημοσιεύματα της εποχής διαβάζουμε ότι είχαν υπάρξει αντιδράσεις για τον πλήρη παραμερισμό των οικονομικών και νομικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών. Εκείνον τον καιρό οι υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ είχαν έτοιμη πρόταση νόμου η οποία αγνοήθηκε από τον Χαρδούβελη και δεν προωθήθηκε προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την EBA όπως όριζε η διαδικασία.
Ο Γκίκας Χαρδούβελης είχε λόγους να προτιμήσει την λογιστική / ελεγκτική εταιρία PwC; Προφανώς και θα είχε, άλλωστε ως υψηλόβαθμο στέλεχος της Eurobank σίγουρα θα γνώριζε την σχέση της τράπεζας με την αμερικάνικη εταιρία. Ίσως μάλιστα να είχε πάρει το αυτί του και το δίκτυο που είχε στήσει η PwC για την «ελάφρυνση» των φόρων της EFG Group, μητρικής εταιρίας της Eurobank που ελέγχεται από τον Λάτση. Τότε πάντως χρειάστηκε να περιμένουμε όλοι μέχρι την αποκάλυψη του ICIJ για να μελετήσουμε τα έγγραφα της PwC για την Eurobank.
Αν υποθέσουμε όμως ότι ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν είχε καμία γνώση του δικτύου που είχε στήσει η PwC για λογαριασμό της Eurobank, τότε θα περιμέναμε ότι το ελληνικό δημόσιο θα είχε ήδη κινηθεί προκειμένου να ελέγξει αν η ανάδοχος εταιρία που σχεδίασε τον Αναβαλλόμενο Φόρο α) είχε πρόβλημα ασυμβίβαστου επειδή ταυτόχρονα εκπροσωπούσε και μια τράπεζα που θα ωφελούταν σημαντικά από το νομοσχέδιο και β) αν θα πρέπει να ασκηθούν διώξεις προς την εταιρία που συμβούλευε μια τράπεζα που έχει διασωθεί με τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών για το πώς θα γλιτώσουν τους φόρους στη χώρα μας.
newreport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου