Να το διαλύσουμε το κράτος

του Απόστολου Διαμαντή

Η απαίτηση των Γερμανών και των Γάλλων να δεσμεύσουν και την αντιπολίτευση στη συμφω-νία που απαιτούν από την κυβέρνηση, απο-καλύπτει χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας τη φύση του πολιτικού καθεστώτος της ΕΕ: πρό-κειται για καθαρό ολοκληρωτισμό και μάλιστα στην πιο απεχθή μορφή του, της πλήρους καθυπόταξης κρατών και λαών στην στυγνή απολυταρχία των Βρυξελλών.

Διότι, είναι άλλο να ασκείται μια εξουσία απολυταρχικής μορφής σε μια χώρα, ως αποτέλεσμα κατάργησης από εσωτερικές αντιδημοκρατικές δυνάμεις της συνταγματικής τάξης και εντελώς άλλο να επιβάλλεται σε μία χώρα, από μια εξωτερική πολιτική τάξη, η κατάργηση του πολιτεύματος. Με λίγα λόγια, για να το πούμε ακόμη καθαρότερα, από άποψη αρχών, μια δικτατορία που επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες, από άλλα κράτη δηλαδή, δεν είναι απλή δικτατορία, συνοδεύεται και από την κατάλυση της εθνικής και κρατικής εξουσίας. Το ελληνικό κράτος παύει οριστικά δηλαδή, δεν υπάρχει καν, γίνεται προτεκτοράτο κανονικό. Οι ιστορικές συνέπειες μιας τέτοιας έξωθεν επιβολής είναι πολύ χειρότερες και πιο μόνιμες από τις συνέπειες μιας δικτατορίας που την προκάλεσαν εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.

Η απαίτηση αυτή των δανειστών για προκαταβολική συμφωνία όλων πριν τις επόμενες καταργεί...
τις εκλογές, τις καθιστά αυτές τις εκλογές τυπικές, εφόσον πριν καν διεξαχθούν, πριν δηλαδή ερωτηθεί ο λαός, έχουν επιβληθεί έξωθεν τα πάντα, οι νόμοι που θα ψηφίσει η Βουλή, οι αποφάσεις που θα πάρει η εκλεγμένη κυβέρνηση και ο τρόπος που θα εφαρμοστούν οι νόμοι. Η μεν Βουλή λοιπόν λειτουργεί πλέον εντελώς τυπικά, εφόσον τα νομοσχέδια έχουν προαποφασιστεί στις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη, η δε κυβέρνηση δεν θα υλοποιεί αποφάσεις των αντιπροσώπων του λαού, αλλά αποφάσεις αλλοδαπών τραπεζιτών.

Βεβαίως η χώρα έχει πτωχεύσει. Αλλά αυτό δεν την υποχρεώνει επ’ ουδενί να καταργήσει και το πολίτευμά της συγχρόνως. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση και λαός είναι υποχρεωμένοι να αρνηθούν και να αναλάβουν και το κόστος αυτής της άρνησης. Δηλαδή, εφόσον καταστεί αναγκαίο, θα πρέπει να αποχωρήσουν άμεσα από την ευρωζώνη και την ΕΕ.

Οι δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων είναι τόσο απαράδεκτες, που είναι να απορεί κανείς με την ελαφρότητα με την οποία τις σχολιάζουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Το επιχείρημα πως δεν γίνεται αλλιώς και πως αν αρνηθούμε θα πάμε στη δραχμή και θα καταστραφούμε, είναι εντελώς ανόητο και ταπεινωτικό,  διότι πρώτιστο μέλημα δεν είναι το είδος του νομίσματος που έχουμε, ούτε σε ποιες συμμαχίες είμαστε, ούτε πόσος είναι ο μισθός, ούτε πόσο έχει το ουίσκυ, ούτε πόσο κάνει το λάπτοπ. Πρώτο και κύριο μέλημα κάθε σοβαρής πολιτικής ηγεσίας και κάθε σοβαρού έθνους είναι η διασφάλιση της ιστορικής του ύπαρξης, η λειτουργία του κράτους του, η στοιχειώδης ανεξαρτησία των επιλογών του.

Εάν όλα ήταν ζήτημα εναλλακτικού κόστους, τότε η Ελλάδα κακώς είπε Όχι στην Ιταλία και πολέμησε το '40. Μπορούσε κάλλιστα να υποταχθεί και να παραδώσει τη χώρα. Δεν το έκανε. Και δεν το έκανε διότι αυτό δεν το επιτρέπει η ιστορία και η πολιτική της παράδοση. Το ελληνικό έθνος έχει ιστορία 3 χιλιάδων ετών και ουδέποτε δέχθηκε εκουσίως την κατάργηση των νόμων του και την υποταγή σε βουλήσεις άλλων κρατών.

Και εάν το 40 είχαμε και μια δικαιολογία, λόγω πραγματικού πολέμου, σήμερα ποια δικαιολογία έχουμε γι' αυτόν τον πολιτικό εξευτελισμό και την υποταγή άνευ όρων; Πως θα γίνουν ακριβά τα ταξίδια; Αυτά συγνώμη, αλλά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Εκτός και με δική του βούληση ο λαός αποφασίσει πως το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος δεν του χρειάζεται πια και πως συμφωνεί να τον κυβερνάει ο Ντάϊσενμπλουμ. Θα πρέπει όμως να ερωτηθεί ο λαός. Αυτές δεν είναι αποφάσεις που μπορεί να πάρει ένα κόμμα ή ένας πρωθυπουργός.

Εάν δηλαδή πρόκειται εκουσίως να καταργήσουμε ουσιαστικά Βουλή και εκλογές, δηλαδή να εξευτελιστούμε ομαδικά για μια χούφτα δολάρια, τότε να το αποφασίσουμε, να το ψηφίσουμε και να πάρει ο καθένας το δρόμο του.

από το «tvxs.gr»